Idę.

Myślałam że znalazłam wyjście.
Myślałam że znalazłam drogę.
Lecz ja nigdy nie wyszłam.
Błądziłam tysiąc lat.

Szukałam schronienia w domu.
Odnalazłam tam jedynie strach.
Więc idę dalej.

To tylko czas.
Kiedy znajdę to miejsce,
W końcu ukryję się.

Mam nadzieję.

To będzie moje miejsce.
Wypełni mnie do kości.
Podzieli na kawałki.

Czy to nie jest piękne?
Być witanym,
Tam gdzie nas chcą?

Cześć, witaj w Domu...