My z początku XXI wieku, młodzi i bardziej pochyleni
Zabiegani, zatroskani, niewidzący
Bladzi, bez uśmiechu, nadziei i wiary
W pogoni po sukces, uznanie, byt lepszy
Zapominamy o słońcu, kolorach, delikatności
Brak nam czasu na spojrzenie, słuchanie
Nie zatrzymujemy się przy drugim człowieku
Mamy wymówkę, nie możemy, musimy zdążyć
Wieczorem, przy wspólnym stole
Ze zdziwieniem spostrzegamy
Srebrne wstążki we włosach kobiety
Dziewczynka nie taka mała, chłopak jakiś inny
W nocy tuląc się do siebie, z utęsknieniem
Poszukujemy ciszy, ciepła, ukojenia
Zastanawiamy się, jak długo jeszcze, jak daleko
Strwożeni, po co, dlaczego, w jakim celu…
Autor
48 541 wyświetleń
419 tekstów
105 obserwujących
