~~Skarb~~

Mówił do niej skarbie
Jak umiał najpiękniej
W myślach zaś układał
Ją w dziwnej sukience

A że mu pomysłów
Nie brakło czasami
Plan sprytny obmyślił
Dumając nockami

Skarb każdy doceni
Więc ukraść go może
Trzeba więc koniecznie
Ukryć cenne złoże

Choc dość prozaiczny
Lecz do wykonania
Załatwił więc cement
I piach do dodania

Tak cenną zaprawę
Przyrządził w godzinę
Używając wdzieku
Zwabił tam dziewczynę

Dziewczę bez wahania
Weszło w lepkie błotko
Myśląc ze lecznicze
Uśmiechało słodko

Ma teraz buciki
Mocno usztywnione
Falbanki w sukience
Cementem stężone

Mówił skarb bezcenny
Jeśli w ziemi leży
Jest w tym troszkę racji
Choc nikt mu nie wierzy.