Spróchniały
mówią, że jesteś
bolesnym czekaniem
liście spadają
wyrywając korzenie
i łamiąc zwietrzałe gałęzie
mówią, że kochasz
drzazgą malujesz uśmiech
zabijasz deskami
usta łaknące
wyświechtanych słów
mówią, że to nie gra
drewniane marionetki
pociągają za sznury
złowrogiej kurtyny
rozdartej na pół
a miłość
uschniętym deszczem
więdnie w oczach
10 February 2011, 21:52
odpływam czytając... Damianku, trafiło... prosto do serca- tam zostanie...
7 February 2011, 23:28
Odczytuję ten wiersz na swój sposób... To niezwykłe, że umiesz tworzyć takie wersy, w których przegląda się moja dusza. I myślę, że nie tylko moja...
Pozdrawiam cieplutko:)6 February 2011, 00:35
Nie wiem, co powiedzieć, Kochani... Podziękuję tylko, i cichutko zmykam, pozdrowienia zostawiając :)
5 February 2011, 21:07
końcówkę to najchętniej zabrałabym do któregoś swojego wiersza !!! działa na mnie bardzo. i temat. i zakończenie. i emocje.
Pozdrawiam gorąco :)
5 February 2011, 18:52
Smutek w słów diamenty zamieniasz...
Tylko Ty tak potrafisz Damoanku...
Pozdrawiam serdecznie!