podzwonne

motylom marzną skrzydła
a mnie dłonie
październik ma wyrzuty sumienia
że znowu musiał przyjść
liśćmi sypnąć pod nogi
owiać chłodem najgłębsze życzenia
choć na dnie serca schowane

na niebie powiesił słońce
rozstawił skrzydlate w rogach płotu
uśmierzyć ból niedoszłego lata próbuje
lecz zapach kadzidła dochodzi z oddali
dzwon niesie się w przestrzeni
przeczucie tyka serca jak czas
niespełniony...

1.10.2021, piątek, 11.58 – 12.02