Szkło
Mój świat taki kruchy
taflą zarysowanego szkła
nie ma już słów
co ukoją żal
Strach wciska się w serce
niczym ukojenia szal
gdy widziałem uśmiech
po pochmurnym dniu
Zamykam w sobie te wspomnienie
ono łagodzi ból
po okruchu wbitym w obraz
dni
Mój świat
nie ma go już
pozostał tylko strach
Zamykam w sobie
cały ból
na pamiątkę cieni
Nie mam już innych chwil
niż te pełne starych zdjęć
Nie mam już innych min
niż ta pełna goryczy i łez...
Autor
731 wyświetleń
16 tekstów
0 obserwujących
