Moje serce w kopercie zamknięte
Wysyłam do Ciebie list
Metr dalej
Pół metra, do innego świata
Mojego całego
Idzie już parę chwil
Kilka dni gubi się w przestrzeni

Może adres już nie ten
I wróci do nadawcy?

Listy bezsłowne
Jak spojrzenia bezoczne
Pełne rozpaczy i niemego krzyku
I chęci wielkich jeszcze bardziej skrytych
- bo strach oddać siebie

Ona się nie dowie
Tunel czasoprzestrzenny naszych równoległych wszechświatów
Zamknięty przez uparte duchy
Głupie duchy

Jak teraz wyciągnąć rękę?
Jak przekroczyć tę niewidzialną granicę
Tak małą i kruchą
Jak to dziecię pływające w naszych dennych łzach
Ono się niedługo wybudzi
Ono wybuchnie
Zniszczy

Będzie nowy wszechświat
Najnowszy
Jedyny
Najcenniejszy

Jak źdźbło na zmęczonej, zdeptanej ziemi po bitwie
Drzewo naszych owoców