Obawy

Miłość i strach swą wojnę toczą,
głęboko w dziecięcej duszy...
To przez nie małe oczęta płaczą,
lecz płacz nienawiści nie skruszy...

Dlaczego oczy twoje są złe?
Przecież mnie mamo kochasz...
Pamiętam...ciepłe ramiona twe...
a teraz milczysz,lub szlochasz...

Próbuję dłonie twoje spleść
byś moje ciałko objęła...
Lecz twoja wola-uciekła gdzieś,
zupełnie się od nas odcięłaś...

Przyrzekam,będę grzeczna już!
Tylko mnie znów pokochaj!
Przyniosę za to bukiecik róż,
tylko już nie krzycz, nie szlochaj...

Lecz ty nie widzisz moich łez,
nie słyszysz próśb gorących...
Uciekłaś myślą daleko gdzieś,
nie czujesz rączek mych drżących...

Czy wrócisz jeszcze do mnie mamo?
Przytulisz? Strach w sercu skruszysz?
Czy pozostawisz swe dziecko samo...
z głęboką raną na duszy...