***

Mawia się, że nie szata zdobi człowieka,
A czymże jest nasz wygląd,
Jak nie odzieniem duszy.
Duszy, dla której lepiej byłoby być nagą,
Bo może wtedy człowiek zerkając na człowieka
Dyskretnym spojrzeniem, widziałby wszystko.
Tą całą prawdę, co drzemie w naszym ciele.
Piękną, kolorową, wyjątkową bo o nas samych.
Nieraz niesłusznie zamkniętą w niedopasowanym ubraniu.
Lecz tej kreacji nie da się zmienić.
Jedyne co nam pozostaje to czekać chwili, gdy ktoś
Niespodziewanie, nie ważąc na szaty
Zajrzy w nasze oczy i głębię spostrzegnie.
Głębię co wyraża więcej niż piękna uroda,
Więcej niż pieniądze, sława czy ubrania.
Dająca inspirację by tworzyć coś nowego,
Nowe znajomości, nowe przyjaźnie,
Nową przyszłość, a nawet nowych nas samych…