Zwykła chwila z mojego życia

Ludzie pochmurni
w autobusie wyplutym z mgły
przez przetarte bulaje
skroplonych oddechów
patrzą

Upchani nogą poranka
musieli się tu znaleźć
jak szczęśliwe liczby
lub śledzie w konserwie
zalane pomidorami

Jest miejsce w ich życiu
na tle wielkich kominów
gdzie wysiadają i podążają
w stronę zabudowań i znikną

Mgła oklei przedmieścia
zostawi na drzewach szadź
ludzie pochmurni nie widzą
czekają na telewizyjny serial...