"Z podwójną siłą"

Los podzielił równo,
Tnąc przez środek tępym ostrzem.
Lecz nie było trudno,
Płynnie weszło tworząc odstęp.

"Spróbuj znaleźć szczęście",
Szeptał los wciąż mu na ucho,
"Odnajdź własne miejsce..."
Mówił krojąc mu serducho.

Bez żadnej obrony,
Bez tarczy, bez miecza, bez słów.
Stanął on, zmęczony...
Tracił całe swoje życie. Znów.

I nic nie mógł zmienić,
Zresztą jak zawsze, mógł czekać.
Mógł patrzeć i tracić,
Lecz nie chciał. On nie mógł zwlekać...

Z podwójną siłą,
Dwoma kawałkami serca,
Kocha swoją Miłą...

I w sercach jego,
Nie zabraknie dla Niej nigdy miejsca...