Małgorzata

kwiecie piękniejszy od muzyki
piękny jak śmierć
ona ma twoje oczy i pragnę w nich utonąć
bezdenna toń kusząca spokojem
figlarne rozbłyski
już wiem że pragnie mojej zgody
jedna droga dla wszystkich
zawinięta w płaszcz mgły niespokojna
stare drzewa kurhany i deszcz
wyciąga rękę szepcąc jestem twoja
chodź śmiało nie bój się
prowadzi pewnym krokiem
mocno kołysząc biodrami
jej świat jest moim domem
już patrzę twoimi oczami