Któż z nas nie był jedenastolatkiem?
Po szkole w kulki nie grywał?
Lub przez moment nie popatrzył w słońce, przez chwilę,
bo nawet dzieciak zrodzony wśród podłości ulic
zapomnieć się może na progu swej szkoły
i napawać się wiatrem, chociaż splugawiony, gdy
w niebiańskim błękicie poszukuje przyszłości,
gdy ta przyszłość dosłownie rozplatała mu głowę.