kompleks niespełnionego klejnotu

Kolejny grajek - bo miał gitarę
rzępolił na strunie głosowej. Swojej.
W powietrzu nieba zachwalał
przymioty i skrzydła noszone.

J u l i a n n a miała niezłą huśtawkę
ze swoim balkonem.
Wychyliła się. Zaszła.
Wyszła za balkon.

Struna ostatnia
z jękiem pękła.
Na owe odgłosy
więdły niepodlane kwiaty.

Niewzruszone okna
mrugały okiennicami na wietrze.