....

kim jesteś? zadaj sobie pytanie.
odpowiedz na nie z zamkniętymi ustami
w głębi swego serca odnajdziesz siebie.
jak mała dziewczynka szukasz schronienia
pomocnej dłoni, bezpiecznego ramienia.
lecz tylko cisza nic się nie zmienia
i tylko echo krzyku który zabija
i drwiący śmiech ludzi bez sumienia
zrzuca cie w otchłań zabiera marzenia
zabija...
lecz wciąż jest nadzieja ona ukaja
w ciemności zapala światło
ona jedyna żyć ci pozwala
daje ci wiarę sile przetrwania
pokazuje drogę by wyjść z tego cienia
fałszu obłudy i tych bez serca.
czy wiesz już kim jesteś?
masz przecież marzenia
one budują droge bez zatracenia
daja szanse by wyjsc z tej otchłani
ktora tnie serce jak nóż tak bardzo rani
umacnia twą wiare, która zanika kiedy czujesz ze znow ostrze w twe serce wnika
ten ból to ludzkie słowa którym tak czesto trudno podolac
i wtedy łzy splywaja po twarzy szukasz ucieczki
nie masz juz szansy...
i chcesz sie poddac.
upadasz nie mozesz powstac
spadasz i sie zatracasz
krzyczysz ale nie slychac twojego wolania
szukasz pomocy czyjegos wsparcia
zostalas sama...
i cisza, spokuj nagle zmiana
z ciemności i ciszy dostrzegasz dłoń
która podnosi Cie do dzialania.
i na twarzy usmiech...on wiele zmienia
nie jestes juz sama
a ten caly koszmar w sen tylko sie zmienia