Kiedyś usłyszałam "Kocham Cię?" Nie pamiętam. W myślach mych słyszę "Dumna jestem z Ciebie". Jednak, znów cisza odpowiada. Skoro nie mówisz, przytulisz? Nie... Mam za dużo lat. Może choć przyjdziesz do mnie? Porozmawiamy, tak szczerzę. Nie... Ty masz przecież zawsze rację, Ty jesteś tu Królową. Nigdy się nie mylisz, a inni owszem. Masz dumę większą niż mężczyzna, Serce zaszczute i zamknięte, Odtrącasz od siebie Mnie... Jedyną osobę, która powinna być przy tobie, zawsze... A Ja..staję się Twoim wrogiem.
Jeśli obudzi się w Tobie, Matka, Wtedy przyjdź do mnie, porozmawiamy. Bo, teraz... Nie chce, choć pragnę, Nie chce, choć boli, Nie chce, choć łza płynie, Nie chce.... Boś nie Matka... A obcy człowiek, Który jedynie mnie urodził.
Wiersze - nie potrafie z nich wyciągnąć głębi, z wszystkich wierszy, niestety ( może dlatego że za późno zacząłem sam czytać ) . Dlatego sam ich nie pisze, dlatego staram sie ich nie oceniać.
Tutaj podobała mi się końcówka, ale tak jak mówie wyrocznią nie jestem bo nie jestem dobry w ich odbiorze ;)
W pierwszym wersie znak zapytania powinien być za cudzysłowem; ma to wyglądać „Kocham Cię”?. Dlaczego tak jest poprawnie? Wnioskuję, że Ty próbujesz przypomnieć sobie, czy to usłyszałaś, więc pytasz sama siebie, a z tego co Ty napisałaś wynika, że w trakcie rozmowy z kimś, ktoś powiedział „Kocham Cię?” / „Czy ja Cię kocham?”.. coś w tym stylu.
Dlaczego ‘mnie’/’ja’ pisane jest wielką literą? Już raczej przez grzeczność i szacunek do adresata ‘Tobie’/’Ty’ mogłabyś pisać wielką literą, a tego nie uczyniłaś.
On; nie chce. Ja; nie chcę. – Zatem pogubiłaś okonek, przy literze ‘e’ w kilku miejscach.