Jesień wspomnień

Kiedyś dni wydawały się jakieś dłuższe,
A ludzkie serca o wiele mniej próżne.
Wśród jesiennych liści, wśród zachodu słońca,
Można było tak chodzić i śmiać się bez końca.

Jesteśmy jak te drzewa pozbawione liści,
Z pustką w sercu, skłonnością do nienawiści.
Każdej jesieni gubimy swe liście,
A wspomnienia zbieramy jak winogron kiście.