Wiersz Tekst dnia 5 February 2021
Gromniczna
kiedyś broniłaś od wilków
zasypane śniegiem domostwa
idąc z płonącą świecą
nietkniętymi ludzką stopą drogami
dziś coraz trudniej nam dostrzec
bestię
przed którą nasz chronisz
bo czai się w puszczy serca
a jednak wołamy przyjdź
rozpal wygasłe ogniska
obumarłych domów
teraz i w godzinę śmierci
przez ciemną dolinę dni naszych
jasnymi jak zboże ścieżkami
137 970 wyświetleń
1393 teksty
282 obserwujących
2 February 2021, 13:16
Chapeau bas!
Pod TAKIM wierszem, podczas TAKIEJ modlitwy, każde słowa zamieniają się w milczenie.
Jako dziecko często mówiłem do Niej, klęcząc na potłuczonych kolanach :)
I tak w tedy pomyślałem, że człowiek woła do Boga, a Ona do Syna... Synu mój, czemuś mnie opuścił.
Bo przecież miłość całego wszechświata przybita została do jednego drzewa.
Wycisnęłaś łzy, z mojego serca.
