Nieprawda

Kiedy powiesz mi, że słońce zaraz wzejdzie
Ja odpowiem, że zachód już blisko
Wskażesz palcem na dłonie splecione w iluzji przywiązania
Powiem ci, że miłość umarła milion lat temu
Szczęście jest w tobie, realne i bliskie odpowiesz
Szczątki są we mnie, pozostałości bytu
Pamiętaj, jesteś tu tylko na chwilę, smutek nie trwa wieczność
Nieskończoność czasu, kochana, skończyła się w Księdze Rodzaju

Żyję z przerwami
Kiedy zapytasz się, na czym to polega
Opowiem ci bajkę
O brzydocie cielesności upragnionej
O modlitwach bez pokrycia
Życzeniach nie do spełnienia
Krzywdzie zadawanej z premedytacją
Miłościach do wysoce nieodpowiednich osób

Ale przecież nie możemy składać się z tylu błędów

Możemy, kochana, jesteśmy aż ludźmi