Chwila

Kiedy Ci smutno, kiedy Ci źle
Przystań na chwilę, zastanów się
Gdy samoocena Ci spada na dno
Gdy rzeczywistość przysłoniona mgłom
Uświadom sobie, Człowieku drogi
Że taka kolej rzeczy, stonuj swe kroki
I jeśli przeraża Cię dojrzewanie
A może nawet już przekwitanie
To odsuń na bok cielesne troski
I udaj się na spacer do wewnętrznej wioski
Prawdopodobnie tam spustoszenie
Szaro, ponuro, puste przestrzenie
Więc znajdź czas żeby je zagospodarować
Porządne fundamenty wszędzie wybudować
By w przyszłości nie zmiotła ich żadna wichura
Każdego z nas jest piękna natura