Nad Wami płacze Katyński Las!

Katynski las tak cudnie spał,
Gdy ich rozstrzeliwano.
Rozkaz Stalina taki brzmiał,
I śmierć im zycie odebrała.

Smoleński las zabroczył krwią
Polskich oficerów najlepszych.
Dostali kulą w głowę swą,
Nie mogli marzyć o ucieczce.

Długo czekały żony ich.
Na powrót wiadomości, listy.
Nie doczekały się mężów swych,
Objętych snem wieczystym.

A teraz nad nimi sosny śpią,
I wiatr nad nimi wieje.
I krople deszczu na ich mogiłach lśnią,
A zimą śniegiem dmie zawieja.

Przeleci czasem jakiś ptak
I cisza zabrzmi strasznym bólem.
Gdy odbierano życie im,
Co wtedy oni czuli?

A oni przecież chcieli żyć,
I Polskę swą budować.
A oni przecież chcieli żyć,
Rodziny swe radować.

Płacze nad nimi Katyński Las,
Strugami deszczu płacze.
Pamięci o Was nie zabierze czas,
I okrucieńśtwa waszych katów.

Śpijcie spokojnie, polscy żołnierze.
Polska o was zawsze pamięta.
Pamięć o was, polscy rycerze.
Dla każdego Polaka jest święta.