Zawsze

już tylko jeden dzień
poranek spóźniony na obiad
do późna sterczał przed lustrem

dobór koronki
ciągnął się jak modlitwa
wdziękczynienia

trema jak czkawka
i wierszyk spalony
na dzień matki

samochód w deszczu stał
kochał ją mocno
w głowę
była dzielna
czekając do puenty
która zawsze kończy się
mokrą dziurką
a nie ślubem

taka miłość
to wyrzeczenie