Jesteś, a za chwilę Cię nie ma
i choć żadne z nas już o to nie dba,
tęsknię za Tobą
całym sercem, duszą, sobą.
Byłam niby tak blisko,
a szukając drogi spadłam tak nisko,
że czuję się od Ciebie tak daleko,
jakbyś Ty zahaczył o niebo,
a ja pod tym niebem
uganiała się po ziemi za chlebem.
By przyjąć Cię właściwie
tak, jak należy prawdziwie
do mych ramion utęsknionych
Tobie jednemu tylko przeznaczonych.