etiuda bezsenna

jest rozstanie zawisłe pod zgięciem latarni
jak rybak nakłuty na srebrny hak nieba
i cyrkowa trupa szarpiąca go za kostki
- zmarznięta ulewa

jest wilcza sfora tuląca się do ulic
czuwanie stęsknione

a samotność ma usta moje
nic więcej jej nie trzeba

(2020)