Jasnowidzę dajcie światło
i moje oczy ze środka nocy
błękitne ozonem po burzy
rzucające urok poranka

Chcę wrócić do siebie
bez bluźnierstwa na ustach
rzucanego w twarz niewiadomemu
które się zadaje z pytaniem

Jestem kobietą
trudną w odbiorze
kawałkiem świata
i jego po-ranną kawą