jakby cierpienia brzemię
wyrywało korzenie ze mnie
próbując wyjąć cząstki pierwsze
uciskając klatkę piersiową
Powolnie rozcinając aorte

ten dym na oczach
maleńkie drobingi kujące
ciemna mgła zasłoniła słońce
nadając wymiar nowy
chaotyczne myśli puste noce

wydostać się i uciec
czy zostać czekając na potem
tu gdzie dusze się kolosem
niepewności nie przeskocze