Życie jak morze.

Jak wzburzone morze uderza falą o falę,
Tak życie jest pogmatwane.
Tak jak nie widać końca morza,
Tak końca nie widać utrudnień.
Morze raz jest spokojne,
A kolejnym razem szaleje Neptun wodnym żywiołem.
Fala za falą bije wtedy o brzeg,
Nie patrzy na to że może zalać piasek, zniszczyć zamki z piasku...
I zabrać do swej głębi muszelki.
Potem znów się uspokaja,
Ale ani morze ani brzeg,
Nie wraca do postaci poprzedniej...