Niewiele się zmieniło...

Jak większość dzieci marzyłam
i wyobraźni puszczałam wodze.
Byłam ciekawa świata i ludzi.
Wszystkiego co stało na drodze.

Tego co rośnie lub żyje w trawie.
Każdej postaci lub... rzeczy.
Żółty wianuszek tworzył koronę
ze zwykłych... polnych mleczy.

Królową kwiatów nie była róża
lecz... niezapominajka .
I życie zdawało się przyjemniejsze
niezwykłe... niczym bajka.

Pamiętam uśmiech mojej babci
i... dziadka z fajką w dłoni.
Gdy pierwszy siwy włos u mamy
pojawił się przy skroni.

Taty ramiona były schronieniem.
Przystanią bezpieczeństwa.
Tak wielu dobrych ludzi wokół
przykładem... człowieczeństwa.

Dorosłam. Niewiele się zmieniło.
Wciąż kocham życie i ludzi.
A co z marzeniami?- wciąż miewam...
a wyobraźnia?- nie nudzi...