Piknik na skraju drogi

Jak smakuje chleb, którego nie zjadłem?
Milczysz, patrząc na miny wokół…
Tak samo jak wino zostawione na dnie.
Tak samo, jak postawiony nocą ostrokół.

Ludzie stawiają wszędzie ogrodzenia,
Wznoszą gdzie mogą szorstkie ściany...
Co w końcu mamy do stracenia?...
Prócz tego, że siebie mamy?

Wystarczy, że zrobisz pierwszy krok.
Zaparzę dla nas zaraz herbatę
I minie kolejny rok.
Do kubka dasz wody, ozdobisz kwiatem.

Rozłożysz obrus jak śnieg biały,
Świece płochliwie zamigocą,
Za oknem zostanie ten świat cały,
Gdy nie spać będziemy nocą.

A kiedy przyjdą wreszcie gwiazdy,
Zakwitną nimi źrenice
I nie będziemy krzyczeć,
Smakując wzajemnie ruch ust każdy.

Quid Quidem