chwila

Wróciły mi wspomnienia czasów, kiedy spędzałam każdego dnia 90 min. w pociągach w drodze do i z pracy. Pociągi pełne ludzi, a każdy z nas był w tych podróżach takim przecinkiem... To były trudne czasy, ale bardzo przyjemnie je wspominam.

Kruchość życia,ulotność chwil które które tak naprawdę są najistotniejsze.ot..codzienność..Życie przemija,a nie każdy dzień zaczyna się cudownym zdarzeniem..Również żałuję że nie mogę stawiać plusików,byłby przy każdym Marka Twoim wierszu..Pozdrawiam i milusiego:)

Aż szkoda, że zielonego + nie mogę postawić ;) Pozdrawiam.

Piękny wiersz. Szkoda, że nie potrafię takich pisać.:)