i tak stwodzyłeś swój świat
tylko z dwóch barw
cnota i grzech
własne królestwo i schron
na tysiąc lat
może na dzień
na zewnątrz zgiełk i kurz
to tylko bóg
w kości gra
widzisz jak kruszy się mur
ten budowany
od lat
już pożądanie i lęk
dane ci znać
nowy stan
dragi i prochy co noc
żeby nie myśleć
i spać
strachu twarz w każdy świt
gdy w obcych wnęttrzach
budzisz się
tyle starania i co
wszystko to pył
pora na śmierć

prawdy cień
jak księżyca blask
nie mieć nic
wolność ma gorzki smak
marzeń snów
przywiązań przeciąć nić
trzeba już
jeśli chcesz dalej żyć

zburz mur