Grzebię duchy przeszłości
przecinam nici żywotów wszelkich znajomości
Kości zostały rzucone -
Wszyscy postanowili odejść,
znienawidzić
Nikt nie wziął w obronę...
Giną więc dzisiaj wszystkie koligacje
Poeta miał rację -
człowiek żyje wśród ludzi,
może czasem z nimi,
lecz zawsze samotnie
I cicho odchodzi
by nikogo nie zbudzić
swym krzykiem bezsilności
rozdzierającym serce
niknącym bezszelestnie
w nicości