Przemku, jak zawsze u Ciebie mocno o ważnych sprawach...lubię te twarde klimaty, bo przecież pisząc o śmierci nastolatka, głupiej i niepotrzebnej, nie można "sadzić motylków"...
Świetnie opisałeś zakłamanie i świętoszkowatość...
"...Tak bardzo śmieszyły rude włosy
Teraz to odcień złota..."
i ten nasz narodowy, zbiorowy obowiązek palenia świeczek w obliczu tragedii, za którym nic nie idzie- taka pokazówa! Poruszył mnie Twój wiersz...Pozdrawiam...

myślę, że wiele czynników...
a co do zakończenia, to ostatnia strofa jest dopełnieniem pierwszej, bo wyjaśnia skąd te łzy się wzięły.

Aniu, Jarek umarł z przepicia (prawdopodobnie zmieszały się leki z procentami) więc ostatnia strofa nawiązuje do tematu ; ]
pozdrawiam : )

Bardzo życiowy, realny i refleksyjny.
to jest wiersz...
Pozdrawiam

... Wiersz przemawia ... ma swój klimat ...

Ostatnia strofa dotyczy innej kwestii niż ta, która wiedzie przez cały wiersz, mam przez to trochę wrażenie niespójności. Mimo to robi wrażenie i skłania do refleksji, no i oczywiście mocno osadzony w Twoim stylu, za co tez plus. :)