Dźwięczącą ciszą

Dźwięczącą ciszą
w świergocie ptaków
bur wita wiosnę

Srebrne korony
dotykiem nieba
wołają deszczu

Zawilce runem
-leśnym okryte
w lekkim muśnięciu

Przed chłodnym wiatrem
który przywołał
marzec -powietrzem

Niebo zasnute
kłębiastym wzrokiem
w ponurym pięknie

Nie skąpi kropli
spragnionej ziemi
kwiatom zawilca

Tylko te kawki
które mieszkały
kiedyś w kominie
mokną na przejściu

Szukając domu
w złamanej doli
u boku wersów