Gromniczna

dziś nie boję się wilków
i śpię przy zgaszonym świetle
a jednak jest taka ciemność
która okrada mi sny

stoję w oknie blada jak wosk
i widzę jak biegniesz do mnie
przez ośnieżone pola

choć ze świecą dziś szukać człowieka
co nie zamyka drzwi

zapalasz w progu serca
pachnącą miodami gromnicę
i wszystko staje się jasne
jak niegasnące okna

a Ty patrzysz na mnie takim błękitem
że beztrosko zasypiam
patrząc jak zapalasz lampiony
wchodząc po gwieździstych schodach
wokół Ciebie łaszą się wilki
i bezpańskie psy