Plānus

Długo trzymałam ją w sobie,
Gdy ot odeszłaś nocą,
Snułaś się po niebie,
Brudnym niczym złoto.

Myśli były płytkie,
Świat stał się ofiarą,
Ile mogło zostać?
Jak Cię wnet zabrano.

Piękna w swej okrasie,
Symboliko wiary,
Tak, to moja gwiazda,
Jaki człowiek mały…

Serce bym oddała.
Duszę potępiła,
Żebyś Ty mi gwiazdko…
Wiarą, nie szybowcem była...