Poranek

Dla ciebie ciszo o poranku
warto żyć tak naprawdę
słuchać świergotu ptaków
ocierać pantofelki z rosy
wić marzenia o światełku przyszłości
gonić motyle w locie
kraść konie z zaprzyjaźnionym szczęściem
upierdliwą nadzieję
w partii brydża zwyciężać
zagubioną wyobraźnię czule tulić
do zaspanego widnokręgu
rzeźbić natchnieniem chwilę
przy poświacie wschodzącego słońca