...
Dla siebie... przy sobie... od siebie...
drżąc sercem jak pod nut dotykiem
byliśmy dla siebie zawsze
przecinając milczenia ciszę...

dźwięki na nas spadały...
jak liści poematy jesienne
chwil nie trwoniliśmy wszystkich
trwaliśmy przy sobie zimą... wiosną... sercem...

wiatr wiał i chłodem znaczył
myśli ostatnie i pierwsze
byliśmy przy sobie zawsze
jak dobrze skomponowane wiersze...

igrając na smykach uczuć
czas grał... i grała z czasem chwila
a my jak dwie złączone sosny trwaliśmy...
choć szron i mróz włosy nam osiwiał...

ja z Tobą... przy Tobie... Tyś ze Mną...
Tyś nocą moją... dniem...
Bez Ciebie świat był tylko pustką...
noc samotną drogą... wstęgą srebrną...
Anita Steciuk

Fb anioł deszczu blog literacki Anity Steciuk