Tak się złożyło

dawno nie zaglądałam do swojej szafy
okazało się, że już tam nie mieszkam
ze sobą
przywiązanych do mnie zostało
tysiąc i jeden drobiazgów

dwa ziarenka
znalezione w jednym korcu maku
nie załapały się do jednej pary

przetrącone pióro
od anioła stróża spóźnionego
na "Ty przy mnie stój"

pierścień Arabelli
do wykręcania rekordów
w spełnianiu marzeń wybitych z głowy

czapka niewidka
do znikania
w mglistych postanowieniach
poprawy odkładanej na wieczne nigdy

groch poobijany
od rzucania o milczące ściany
stawiane w białych rękawiczkach

drzazgi niezawinione
z moich tylko oczu wyrywane
przez jedną stronę nieporozumienia

na bieżąco trzeba było opróżniać szafę
wyplątywać się z zarzucanych pajęczyn
tylko ten różowy łapacz snów
co noc zwodził obietnicą
że będzie słychać śwatła zorzy