gorsze dni

no
nie miesci się w głowie

poobijane kolana
zdziwieniem zadarty nos
i nad podkówką ust
szarych oczu szklane kałuże
na rozbujanej huśtawce
nieobliczalnych dni
kołysze się beztroskie dzieciństwo
nie mieszcząc się w naszej głowie

dzieci nie muszą być silne
ty się wciskasz
ja wypycham jak już napisałem gdzieś he he [;

a to co złe, albo dobre wciskam pomiędzy racjonalizacje
chociaż jak napisałem, kusi mnie to jak życie chce mi zgorszyć, bądź zlepszyć dzień

Jak byłam dzieckiem, to gdy było mnie źle wciskałam się w szparę między łóżkiem, a ściną licząc, że ktoś zauważy jak nie mogę znaleźć sobie miejsc. Teraz też się wciskam, ale w sobie, licząc na to, ze nikt tego nie zauważy...