paprotka

czarne kruki myśli
przysiadły na parapecie
wyszczerzone

bojaźliwe serce uwiera
w klatce żeber

nic nie będzie w porządku
kilka pięter w dół
rzadnych kwiatów

tylko szmer ptasich piór
w wyścigu
z aniołem

dobranoc
Kochany człowieku