Vendetta

Czarne ich sny były,
a myśli brudne
jak w kałuży woda.

Stali na wzgórzu
czekając aż deszcz
pozwoli im na zemste.

Tak płakali żewnymi łzami
za matkami, żonami
i kochankami,
które pochłoneła
dzicz wojny bratobójczej.

W rozpaczy znaleźli
ślad nienawiści, której
widmem była vendetta.

Krew wrogów wypełniła
ich serca pełne mroku
i stali się wyrzutkami
w oczach Boga i świata.

W oczach ich przodków
byli zwykłymi bohaterami.