Kulawy księżyc na osobności

Ciemna
markotna noc
z chwiejącym się
nastrojem w oczach
gnijącym
rudą jesienią pól
drzemiącą w sercach
pozostawionych
samym sobie

To właśnie
jest miłość
przez porozrzucane
pończochy
biegnący oddech
łzy

Tak zaczynamy
żyć
głodem
w końcu podłym
nastrojem
naszym

Jest różnie
w płotach
rozpinamy
beznadziejną
próżnię
bosą melancholię
zziębniętych stóp
agonię

Stadami ulatują balony
i pękają po ślubie...zaraz po.

Marka