Menu
Gildia Pióra na Patronite

Ku pokrzepieniu serca...

Ciągle błądzę szukając pomocy
Odrobinę współczucia i zrozumienia,
Szukam w nieskończoność.
Nogi ze zmęczenia posiniały
serce przestało bić,
a mi nie zostało nic.

Wielka otchłań rozpaczy
Żal do świata i samej siebie
Chciałabym odfrunąć...
Obudzić się na nowo.

5729 wyświetleń
55 tekstów
1 obserwujący
  • cichadusza

    10 January 2013, 21:05

    Dziękuję za radę..też tak myślę.
    Pozdrawiam gorąco...

  • sunrises

    10 January 2013, 21:01

    Ładny wiersz :)
    Ale w ostatnim wersie, pierwszej zwrotce mi zostało nic dodałabym "nie" mi nie zostało nic, jakoś takk lepiej brzmi :)
    Pozdrawiam! :)