na dziś i na każdy kolejny dzień
chciałbym żeby już odszedł
ten człowiek którego znowu nie było
pamiętam -
szukałem go kiedyś
bardziej niż powietrza
.
dziś na skraju łóżka
tak głodny życia głaszczę pod włos
z niedoczekania wyschnięte dziw.ki
co wciąż próbują przywiązać mi dłonie
do tych pustych miejsc
i duszę rozdzieram pod krzyżem
- upodlony skur.wy.syn
który rozdaje bliskość -
i budzi się we mnie ten Bóg
ojciec
co nie stracił wiary.
18 May 2015, 09:15
Michaś czy wiara nie daje nam siły, skąd się bierze w nas zwątpienie... musimy w coś wierzyć. Bardzo osobisty, wręcz intymny wyraz wiersza... pomilczę, zawsze czytam.
Pozdro :)
17 May 2015, 19:42
Trudno wybaczyć sobie wiarę w cokolwiek; ale nie jest to jednocześnie niemożliwe.
I kolejny już raz dziękuję za to, że zostawiłaś tu komentarz. Dobrze jest czasem ,,ujrzeć'' jakąś reakcję. Zdaje się, że ostatnio trochę mi ich brakowało. ;)17 May 2015, 16:09
Wyrazisty, b.dobry. Usadził, przytrzymał I nie chce puścić...
Dar wybaczenia jest bezcenny.