* * *
byliśmy zbyt młodzi
by wiedzieć
co trzymamy
w naszych dłoniach
byliśmy zbyt naiwni
by zrozumieć
jaką podłość może
ofiarować los
byliśmy marionetkami
w rękach
przeznaczenia
rzuconymi na pożarcie
porażce
z miłością
plątającą nam się
między nogami
a los
pociągał za sznurki
i śmiał się
patrząc
jak rozpadamy się
na kawałki
w swoich
ramionach
4848 wyświetleń
120 tekstów
43 obserwujących
6 October 2012, 19:05
Wcale nie, każdy ma jakieś rysy na sercu, w każdym bądź razie mi jest niezmiernie miło czytać takie wiersze...
6 October 2012, 19:03
Dziękuję, że zajrzałaś. I chciałabym napisać, że mi miło, że jest Ci bliski, ale biorąc uwagę o czym jest, to byłoby chyba nie na miejscu.
Pozdrawiam.