Menu
Gildia Pióra na Patronite

Był raz ktoś

był człowiek
człowiek z ziemi i nieba

z żebra anielskiego

w dłoniach niósł
garść nocy i dni

mówił:

księżyc to piąte koło
wielkiego wozu

a słońce - pożar
którego jesteśmy iskrami

i dlatego
stosy rozsypanych gwiazd

płoną
z miłości

101 657 wyświetleń
955 tekstów
266 obserwujących
  • Adnachiel

    30 October 2016, 19:56

    Nareszcie Ktoś pisze po mojemu :)
    Choćby tylko wymieniając tytuł bajki :)
    Lubię Twoją wnikliwość, ale podobno smoki tak już mają, że ze zrozumieniem czytają :)
    Dzięki wielkie ode mnie i pozdrawiam również :))

  • 30 October 2016, 19:51

    "Il était une fois l'homme"... był, jest i będzie... mam nadzieję.
    Szczególnie, jeśli to Człowiek Wyjątkowy. :)
    Pozdrawiam wieczorkiem. :))

  • Adnachiel

    30 October 2016, 16:13

    M., wprawiłaś mnie w zakłopotanie.
    Dziękuję za błękit Twoich słów.

    To zawsze cieszy, gdy wiersz się podoba :)
    Natalio, Miras, serdeczne dzięki za aprobatę i chwilę zatrzymania.

    Pozdrawiam :)

  • fyrfle

    30 October 2016, 09:58

    Wiersz jak motyl w listopadzie.

  • 30 October 2016, 09:52

    Ładny ;)a jakie porównania

  • giulietka

    30 October 2016, 09:19

    Ten człowiek ma znajomą twarz,
    i oczy znajomo niebieskie, i umie opowiadać o gwiazdach jakby były na wyciągnięcie ręki.
    Ja spotykam go tutaj każdego dnia...