niech cię anieli wezmą za ręce

Jakie to smutne.
Jedne zabijają cud życia, inne modlą się o ten cud, ratują, adoptują, kochają...
Kobiety.

Piękny, wzruszający wiersz.
Pozdrawiam :)

"Nie o Mary Wagner" kiedyś napisałem... Przypomniała mi Pani tamten bezsilny gniew wymieszany z żalem... Kiedy człowiek staje się zwierzęciem i z tego powodu zabija lub jest zabijany

Łza mi poleciała! :) pięknie!

Życie jest cudem. Darem.
To, że możemy je dawać, nie daje praw, żeby je odbierać. To brak gotowości, niechęć wzięcia odpowiedzialności, popycha do grzesznych decyzji.

Dziękuję Ci za ten wiersz.
Ogrom smutku rozlał się po moim sercu.

Tomaszu, dziękuję Ci za tę piękną wypowiedź, z którą całkowicie się zgadzam. Pozdrawiam serdecznie! :)

Wielki, ciężki niewybaczalny to grzech zmarnować życie przez siebie poczęte.
Jak głaz uciska serce matczyne do końca jej dni. Jeszcze cięższy do niego nakłaniać nieszczęsną niewiastę.
Niechże owe kartonikowe madonny sami anieli wezmą za serce.