Agrestowe igraszki
Agrestowe igraszki
Tak jak półsenne kwiaty wonią ciała dyszą
I nieruchomo stoją wśród pokrzyw szelestu
Obłędne spojrzenia mieszają się z ciszą
A przyszli do ogrodu nazrywać agrestu!
W blasku dnia urody gniazdko sobie wiją
Namiętnością śpiewają na serca polanie
Z kielicha młodości miłość duszkiem piją
Czy agrestu zrywanie zapisali w planie?
A kim jest ta dziewczyna co tak nim dowodzi
Ta co lśni błękitem ubrana w pragnienie
Ta co jego ciało białym sokiem słodzi
W strofie zapisała obłędne wspomnienie
Janina Malicka
24 May 2020, 09:35
Nieomal przeniosłam się do Agrestowego Ogrodu. Wspomnienia wróciły tej pierwszej cudownej szczeniackiej miłości aż do grobowej deski w tym ogrodzie agrestem przepełnionej...
Umiesz wzbudzać Janeczko emocje. O! I to jakie!
23 May 2020, 15:52
Dojrzałość piekny wiersz i ja zatęskniłam za młodością i wesołym światem
23 May 2020, 15:48
Pieknie Janeczko przeczytałam już wszystkie wiersze co jeden to piękniejszy brawo twórz dla Nas
23 May 2020, 15:30
Brawo Janeczko przenosisz mnie w świat w który ciężko było mi się wybrać 💖💖💖
23 May 2020, 15:08
Piękny wiersz, czytając go przeniosłam się wspomnieniami do mich lat młodości. Dziękuję.
