Niepewność
A gdyby wyjść, tak po prostu?
Wyjść z domu,
Z własnej skorupy bezpieczeństwa.
Pozwolić, aby wiatr
Prosto w twarz
Zawiał
Ręce zmarzły
Nogi rozbolały
Przez buty niewygodne
Iść bez celu do przodu!
Odezwać się do nieznajomego
Nie odezwać się do mego Jedynego
Zrezygnować ze wszystkiego
Co znane.
A gdyby tak,
Przestać ratować na siłę wszystkich
Których kocha się?
Nie chcę nikogo ranić
Własnymi przekonaniami.
Wiem, szaleństwo.
14 October 2017, 10:16
Bardzo dobry wiersz.
Własne przekonania to nie ranienie innych.
Czas na zmiany to nie szaleństwo.
To dojrzałość. :-)
13 October 2017, 11:51
Czasami trzeba "przewietrzyć głowę" aby dostrzec, że wszystko w każdej chwili może się zmienić, także mogło być inne, że to, co znane również jest czymś przypadkowym, a my w naszym przyzwyczajeniu obumarliśmy tak jak obumarło to, co nas otacza, ukazując się nam wciąż tylko z jednej strony ... bo pewność nie jest żadną z cech życia. Ciekawy wiersz.